Yaz Biterken

Yaz biterken.

Güneş gider, tanıştırır sert rüzgarlı, çok bulutlu bir sonbahar mevsimini. Günden güne izlenir hava durumu ve günden güne ortalama sıcaklık derecesinin düştüğünü izleriz. Kumsallarda ince bir yalnızlığın ıslığı çalınır, çöpler azalır, denizin dalgası çoğalır. Her yazın bitişi bir başka sonbaharın başlangıcına gebedir. Ve bir yaz biter.

Yaz biterken,

Daha az gezilir, daha az şenlik tadında olur pek çok mekan, cıvıltısını yitirir bazı yerler.  Şarkılar daha az hareketli olur, şöyle uzanıverirsin eskilere; kimi zaman kaset, kimi zaman plak, buğusunda yitirilir bunca zamanın öyküsü. Yaz biterken iş başlar, tatil biter. Yorgunluk, uykusuzluk, halsizlik bırakır bedenlerin örtüsüne. Ev ve iş arasında bir hat çizdirir yaz biterken ve otobüs yolculuklarında bir kitap olup dertleştirir sayfalar boyu. Kahve serum niyetine, hele bir de hastaysan daha kötüdür, peçeteleri tanıştırır sonbahar, daha kötüdür. Yaz biterken yeşil gider, mavi gider, yerine gri gelir, siyah gelir, erken biten gün gelir.. 

Biterken bir mevsim,

İnce bir hüzün sezdirir yüreklerde, akıllarda yaşatır önce soğuk gelmeden. Güneşe bakıp daha az hayal kurdurtur zaman. Düşüncelere dalmadan önce sıkı giyindim mi acaba, diye düşünürsün, değilse giyinir de gelirsin uzak bir tepenin ardına. Uzaklara dalmak için önce aklından birkaç dize geçirmelisin.  Orhan Veli gibi İstanbul’u dinleyebilirsin gözlerin kapalı ve sonra dizelere gidersin birkaç dakika;

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;

Başımda eski alemlerin sarhoşluğu

Loş kayıkhaneleriyle bir yalı;

Dinmiş lodosların uğultusu içinde

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

                   

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;

Bir yosma geçiyor kaldırımdan;

Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar.

Birşey düşüyor elinden yere;

Bir gül olmalı;

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

Yahya Kemal dizelerini de unutmazsın, bilirim:

Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!

Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.

Ömrüm oldukça, gönül tahtıma keyfince kurul!

Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.

Nice revnaklı şehirler görülür dünyada,

 Lakin efsunlu güzellikleri sensin yaratan.

 Yaşamıştır derim, en hoş ve uzun rü'yada

 Sende çok yıl yaşayan, sende ölen, sende yatan.

***

Televizyonda anlamsızca gezerken boş diziler başlamıştır, hem tanıtımları yapılır haftalar önce ‘yeni sezondur’. Yeni çıkan filmler varsa ve hepsi de iyiyse,  iyi kitaplar raflarda, iyi sıcak içecekler de raflardaysa yaz bitmiştir. Yakınının yakınını evlilik sezonunu açıyorsa şık bir davetiyeyle.. Mağazalar dolup taşıyorsa yeni sezon alışverişleriyle..  sokaktan geçerken balkonlardan daha az okey taşı sesi duyuyorsan, çocuklar daha az varsa sokaklar da hakkaten bitmiştir yaz.

Yaz biterken.

Şezlonglar toplanır, şemsiyeler kapanır kumsallarda, çardaklar, bahçeler boşalır. Tıpkı bir sahnedir mevsim, biri biter diğer başlar. Serinlemek için açılan pencereler kapanır, kapılar kapanır, açık kalmış ne varsa kapanır. Yazlıklar kaldırılır sandıklara, hüzün tozu gelir üzerine onların, kışlıklar gelir.  Şehir dolduğu için trafik çoğalır, beklemeler artar, işten eve geç dönülür ve hele bir de İstanbul’daysan…. 

Yaz biter.

***

(Bu da benden olsun..)

Gece üşümeye başladıysan anla ki yaz bitmiştir.

Takvim Eylül’ü gösterdiyse bir de.

Karpuz çekirdeklerini göremiyorsan öyle yerde,

Okul zillerini duyuyorsan uzaktan

Ve bir de ince bir hırka istiyorsa omuzların.

Yaz bitmiştir.

Yavaş ve hüzünlü bir şarkı diline dolandıysa gündüz gece,

Çıkmıyorsa dilinin ucundan şu soğuk havalar,

Görüyorsan kalbin kadar boş kumsallar,

En az onun kadar hüzünlüdür boş havuzlar..

Tanıştıysan bir de sert rüzgarlarla

Anla ki

Yaz asıl şimdi bitmiştir.