Parantez İçi - (Yıl 1948'di)

Yıl 1948’di.

Farklı bir gözle izleniliyordum.

Şaşırmıştı.

Alışkın değildi.

Büyülenmiş gibiydi.

Öylece bakıyordu.

Kitlenmiş gibiydi.

Dokunsan tepki vermeyecek gibiydi.

Ekrandaki karakterler sadece ona görünüyor gibiydi.

Özel gibiydi.

Bu bir mucizeydi sanki.

Teknoloji emeklemekteydi.

Teknoloji  işte bunun gibiydi.

Eskiydi.

Çok daha eskiydi.

Radyo gitmiş ‘ben’ gelmiştim.

Ben yeniydim.

Radyo ötekileşmişti.

Ben evlere girecektim.

Ben hayatın her anında olacaktım.

İnsanları;

sevindirecek, hüzünlendirecektim.

İnsanlar;

benimle başlayıp benimle bitirecekti.

Öyle de oldu.

Yıl 1948’di.

O gün o çocuk nasıl da kilitlenmişti ekrana…