Hatalarınla Güzelsin

Hatıralarınla güzelsin mi demeliydim yoksa.

Bunu bilemedim.

Hatalar da güzel hatıralar da. Aslında hataların kaynağı hatıralardır. Bana sorarsanız hatalarla güzelleşiyor hayat. Şuna da inanmak gerek: ‘’Beyninizin içindeki mükemmel insan yok!’’

Yok.

Çünkü öyle bir insan olamaz. Hatası sıfır, hatırasız insandır. Hatalar birer hatıra oluşturmuyor mu?

Mükemmel insan, hatasız insan demek aslında. Kendinize sorsanıza; ‘’Mükemmel miyim gerçekten?’’

Ama…

Şöyle yaklaştığımız kesin: Mükemmel insan olmak için 7/24 bir çaba içerisindeyiz çocukluktan çıkıp yetişkinliğe adım atmamızdan bu yana. Çünkü insanız, bilmediğimiz, deneyimleyemediğimiz, aklımızın kaldığı bir konu, tamamlayamadığımız sahneler var hayatımızda. Ve aslında bunlarla şekilleniyor hayat. Çünkü yaşam bunun üzerine kurulmuş gibi…  İnsanın trilyonları da olsa, ultra zeki, ultra başarılı da olsa, küçücük bir şey yarım kalsın, eksik olsun aklı onda kalıyor.  Koca gül tarlasında solmuş bir çiçek olsun aklı onda kalıyor insanın.

Bence…

Mükemmel olmak için doğamızda bir kendi kendine mücadele varken, bazı şeyleri çok da dert etmeye gerek yok. Tıpkı insanın nefes alırken çaba harcamaması gibi bir şey bu. Zaten akışında gidecek bazı şeyler.

Bırakın en güzel hatıralarımızın içinde hatalarımız da olsun;

-          Alakasız insanları sevmedik mi?

-          Gülünmeyecek şeylere gülmedik mi? (Şimdi olsa bu ne böyle dersin)

-          Kötü alışkanlıklar edinmedik mi?

-          Gidilmeyecek yollardan gitmedik mi?

Belki hepsi oldu bunca zaman ve belki hala devam ediyordur. Bence şimdi oturduğumuz yerden silkelenip, bir şeyler düşünmenin tam zamanı. Önce kendinizi, sonra sevdiğiniz insanı hatalarıyla kabul edin. Belki hataları ele avuca sığmayacak cinstendir, neşter elinizde yine de. 

Hatalarla kabul edin.

En iyisini aradıkça bulmak için geçiyor, o tekrarı olmayacak zaman.

Çok düşünme, sende mükemmel değilsin!

Yoksa koca gül tarlasında solmuş bir çiçek aramakla geçecek ömür.

Aklında olsun.