Parantez İçi - (Bölüm Sonu Canavarı)

Şu arkadaşı tanıdınız mı?

Yeşil renkli, sırtı dikenli, kambur, kolsuz, pörtlek gözlü…

O kadar atlayıp zıplamış altın toplamış Mario’nun son mücadelesi bunlaydı işte.

Bu geçildiği zaman ödül olarak prenses veriliyordu, ona ulaşılıyordu.

Ne güzeldi.   

Şimdi… 

Oyunlar yaratıldı, karakterler detaylandırıldı, hikayeler genişletildi, büyük bütçeler harcandı,

İnsanların büyük tutkuları oluştu, saatler harcandı, büyük kazançlar elde edildi.

Peki ne oldu?

Daha fazla yalnızlaştık ne yazık ki.

Geçmişin azlığı, eksikliği, yarımlığı, bulamamaları ve merakında ‘Samimiyet’ vardı samimiyet!

Sıcaklık vardı yalnızlık hissedilmiyordu.

Çocukluğumda çocukluğumuzda heyecan vardı.

Şimdiki bilmem kaç inç’lik büyük TV’lerde bu samimiyeti çok ararsınız.

Ama şunu da unutmamak gerek:  Bölüm sonu canavarı her ne kadar oyunlarda aşina olduğumuz bir durumsa da gerçek hayatın içinde var olmaya devam ediyor. Atlarsın, zıplarsın, uçarsın, kaçarsın ama son olarak oyunun sonuna doğru bölüm sonu canavarıyla savaşını yapar insan.

Kural basit.

Kazanan prensesi alır.